​ماه مهر و لبخند پاییزی/`

ماه مهر و لبخند پاییزی`

سپتامبر 21, 2016ه

چقدر به کودکیها بدهکاریم ،به بوی خاک های خیس  خورده اول صبح  که عطر زندگی می داد به بوی هوای پاییزی ،به بوی تمام لحظات شاد و غمگین و شیرین مدرسه ،به بوی پاکن ها و تخته سیاه هایی که بایک دست کشیدن پاک می شد،به بوی نقطه سر خط املای کلاس و انشایی که علم بهتر است یا ثروت،بوی تمام آنچه که نوستالژی ما بود و نوستالژی سالها و نسل های بعد شاید چیز دیگر.
بوی کودکیها را می شنوم.بوی قطار کردن دفتر و مدادهایم و بوی خط اتوی لباسهایم،بوی اظطراب ثانیه هایی که تند و کند شدنش ضربان قلبمان را بیشتر می کرد تا اشتیاقی که به دیداری دیگر تازه می شد شکل گیرد.بوی قهر و آشتی های که بیشتر از سه روز گناه کبیره بود.
چقدر کودکی ها زیباست و چقدر معصومیت نگاه گر گرفته از ترس و دغدغه های کوچک زیباتر.
گذشت و این نیز بگذرد..
تا دیر نشده
باید برویم،کوچه های قدیمی و گذرگاههای دیروزی کفش های جفت شده امروز را به گذر خاطرات می خواند،به گذر کودکیها..به بهانه های قشنگ.به دلهره های ساده و تمام هجم غمی که از نگرفتن نمره خوب و یا دعوایی ساده بود و قهر کردن های تا قیامت که به نگاه دزدکی ساعت آخر کلاس ختم می شد..
پاییز می رسد،مهر می آید و مهربانی آویز نگاههای کودکانی می شود که تجربه اولین دیدار را به دلهایشان قاب می کنند تا سالهای سال مثل اکنون ما لبخندی بر لبانشان شکل گیرد وگوشه چشمی با رسیدن ماه مهری بلغزد….
فرداها منتظر هیچ کس نمی ماند،فرداها نگاهها متفاوت است،فرداها هیچ چیز مشخص نیست..فرداها اتفاقی دیگر است که ما از آن بی خبریم..
دیروزها را پاس بداریم و امروزها را قدردان و شاکر باشیم و به کودک درون گاهی اجازه تاب بازی بدهیم…
پاییز از راه می رسد و دوباره مبتلایمان می کند به تمام آنچه که گذشت..پاییز بودن ها را جار می کشد و خیابان هایی که ساعت 7 شلوغتر و شلوغتر می شود..
بیاید تا دیر نشده به آرزوهای کودکی سلام کنیم و عاطفه و لبخندی را به مهربانی لبهای کوچکی بیاویزیم..جشن عاطفه ها،جشن مهرورزیدن ها و جشن تمام زیبایی های است که با دستان ما چشمهایی برق می زند و صورتی گل می کند.
بوهای خوب را بشنویم ،نگاههای شوق را باور کنیم و باهم کودکی ها را با نگاه کودکیهای امروزی نفس بکشیم.
در جشن عاطفه من و تو لبخند
می کاریم…

فروغ هاشمی `